Dört Doğru Bir Yanlış Götürme Hikayesi

Aşağıdaki olayı anekdot mizacından kurtarıp hikaye havası katmak için özellikle abarttım. Bu hikaye bir öğrencimin TYT deneme sınavı öncesi bana gayriihtiyari yönelttiği bir soru üzerine o an içinde şekillendi.

Öğrencilerimin hepsi özeldir benim için değerlidir. Bu yazıyı, öğrencim görünce yanlış anlamasın diye sonradan silecek oldum. Fakat merak edenler de oldu. Zira içerisinde, gerçeküstü kurgular ve yoğun bir hayal gücü barındırıyordu. Tıpkı eski zaman hikayeleri gibi :))

Bu suretle yazıyorum şu an. Fakat bana soruyu soran güzel öğrencime hiçbir dokundurma ya da eleştiride bulunmadan, tabii ki. 

Lütfen siz de tarizden uzak, sadece nüktenin keyfine vararak okuyun bu yazıyı.


İstirham ediyorum,

Saygılarımla..

**

Şimdi bir köy varmış..

Biri tane de bir başka köy varmış. Bu köyler yan yanaymış. 

Diyelim, birisi Ebeler diğeri Debeler köyü.

Ebeler'in insanı masum, sessiz. Karınca kararında yaşayıp gidiyorlar. Ama Debeler öyle mi? Haramilik, yağmacılık, yol kesicilik...

Adam kaçırma, kelle uçurma.. Artık ne ararsanız.. Hepsi var.. 

Hırsızlık, düzenbazlık, işgüzarlık.. 

Hepsi..

İşte bu Debelerin, kötü bir huyları varmış: Hikaye bu ya, olmasa olurmuş. İlla ki olacakmış da kaderin bir cilvesiymiş.

Ne zaman Debeler, köyden şehre inecek olsalar, tepenin yamacındaki Ebeler'e geçirir de dururlarmış, geçirir de dururlarmış. Her şehre yolu düştüklerinde dört harami birlik olur, Bir Ebe'yi yanlarına katar da gidermiş.

Ebeler'i esir ticaretinde kullanacak olsunlar, sözümona yani. Hikaye kıvamını bulsun. 

Ebeler'i Arapne'lere satacak olsunlar...

Arapneler işini biliyor...

Ebeler'in eli işe yatkın. Ebeler'de iş çevirme tâ kundaktan başlıyor. Yürümeyi öğrenince al yanaklı körpelere minik kardeşlerinin beşiğini sallama salık verilir. Bir sallanır bir sallar, bir sallanır bir sallar kardeşini körpecik. Kendisine eğlence çıkar, karındaşı mayışır. Karındaşı mayışınca yeni uğraş diler annesinden. Mızırdanır durur.

Annesi "Git Çomar'ı ötele tavukları huylatmasın!" der bu sefer. Körpe paytak paytak koşar. Yumur yumur elleriyle Çomar'ı ağıldan uzaklaştırır. Çomar'ı öteler, tavukları ağıla dürür.

Böyle de çalışkan, o biçim gayretli adamlar..

Debeler bunu bilirler. 

Bilir de gelirler her günün ayazında Ebeler diyarına.

Dördü birlik olur, bir Ebeden götürür. (Tam da bu anda yazıcının gülmekten insicamı bozulur)

**