Eyup amcamın oğludur. Bu yazımda inşallah sizlere onu, benim biricik kuzenimi anlatmak istiyorum.
Eyup'la birlikte büyüdük. Ve en geç 2 haftada 1 muhakkak bir araya gelirdik. Ya amcamlar bizi davet ederdi ya biz onları.. Onlar bizi, biz onları.. Senelerce süregelen sarsılmaz bir gelenek düşünün.
Benzer bir kısır döngüyü halamlarla da yaşardık ama amcamlara.. Ne bilim.. Kıyamazdık ya severdik onları. Öyle diyim. Bir de erkek kardeş olunca rahmetli Babacığım amcama ve kıymetli ailesine zinhar toz kondurmazdı. Yanlış anlaşılmasın, ben de çok severim amcamları ama babamdaki farklı bir düşkünlüktü işte. Bir abinin kardeşine merhametli kanadını germesinin tatlı bir hikayesiydi.
***
Şimdi, "Eyup çocukken çok ağlardı. Ağlayarak istediğini elde edebilen bir çocuktu." dersem neyden bahsetmek istediğimi tam anlamıyla anlayacaksınız.
Eyup'un Anne babası, teyzeleri ve dedesi hocaydı. Din bilgisi de bundan ötürü benimkinden kat be kat fazlaydı. Yanlış bir kelam ettiğimde onu hemen düzeltirdi Eyup, sözlerimin İslama uyancasını (o ne ruk?.. 😐) bana izah ederdi, müşfik ve merhametli tatlı sert mizacıyla.
Eyup benden 1,5 yaş büyüktü ☺☺
***
Eyup büyüdükten sonra (tam olarak kaç yaşında büyümüş oluyor ruk?. İşte 23-24'lerinde...) düzgün bir işe girdi. Yani bu anlamda, bende de o hoca akrabalar olsa ben de en az 5 düzgün işe girerdim de neyse. Ayrıca bu dünyevi meselelerle şu an anlatmakta olduğum "Eyup'un maverai rayihai bilgelik insan anaforu" konulu yazımın uhreviyetini dağıtmak istemiyorum. 😶😶 İstirham ederim!..
Sonra Eyup'e eli işe yatan mahir bir gelin adayı buldular, onla evlendi Eyup.. Leyla'ydı o kızın adı. Gelin görmeye biz de gittik. Leyla'yı biz de begendik, sevdik, kaynaştık..
Eyup Leyla'yı çok.. çookk sevdi. Yıllarca aradığı ve kendisinden hoyratça esirgenen sevgiyi ve bağlılığı buldu onda. Leyla da onu, tabii ki... (Rabbim başlarını bozmasın diyorum.) Mutlu bir aile oldular.
Eyup'un Leyda'dan 2 kızı oldu. Çook şirinler var ya fotografta yiyesim geliyor ikisini de. 🐥🐥
.
.
.
Devam edeyim ya. Güzel bir yazı oluyor :))
____
Ps. Ben değil de abimler sık sık görüşüyor Eyupgillerle ailecek. Biraz da Eyup kuzenime nazım geçeceğini bildiğimden böyle mizahi bir şekilde yazabiliyorum bu yazıyı. ☝☝ Biz büyüdük, olgunlaştık arkadaşlar. Eyup artık her şeye ağlamıyor. Bilemiyorum yine de. Belki hâlâ ağlıyordur gizli gizi.. 😶😶
Saygı duyuyorum Eyup sen çok yüce değerlere namzet bir kuzenimizsin bizim. Sen bizim kiymetlimizsin Eyup.. Rabbim seni ve aileni korusun.. 🙏☺☺
0 comments:
Yorum Gönder